Muzeum Okręgowe w Rzeszowie zaprasza na prezentację obrazów Tadeusza Boruty

Pierwszy obraz „Otwarcie piątej pieczęci" z lat 1991-92 to wielopostaciowa kompozycja, nawiązująca ikonograficznie do tekstów apokaliptycznych.

Drugi obraz „Poszukiwanie formy na Polonię” z 2000 r. to kompozycja, w której ujęte zostało symbolicznie, zagadnienie fenomenu autokreacji.

Obrazy prof. Tadeusza Boruty, artysty którego można nazwać klasykiem sztuki XX i XXI w. a jednocześnie artystą rodzimym, związanym z Uniwersytetem Rzeszowskim i podkarpackim środowiskiem artystycznym, wzbogacą Galerię Sztuki Współczesnej Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, która utworzona została w 1975 r., zawiera zbiór polskiej sztuki współczesnej, głównie malarstwa, rysunku i grafiki, powstałej po 1945.

Tadeusz Boruta (ur. 1957 r. w Krakowie) jest artystą malarzem, teoretykiem sztuki, kuratorem wystaw, prof. zw. zatrudnionym w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego, gdzie od 2010 r. jest kierownikiem Zakładu Malarstwa. Od 2015 r. jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Jego twórczość malarska sytuuje go w nurcie symbolizmu egzystencjalnego związanego z kręgiem figuracji krakowskich. Prowadzi także badania teoretyczne z zakresu ikonologii i teologii dzieła sztuki. Studiował malarstwo w krakowskiej ASP (dyplom w 1983 r. w pracowni prof. St. Rodzińskiego). W latach 80. był jednym z twórców ruchu kultury niezależnej, za co w 2016 r. został odznaczony Medalem „Dziękujemy za Wolność”.

Prezentował swoje obrazy na 71 wystawach indywidualnych i ponad 300 zbiorowych, m.in. w: Martin-Gropius-Bau w Berlinie (1996), Schirn Kunsthalle we Frankfurcie n/Menem (2000), Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2005/6, 2007), Muzeum Narodowym w Warszawie (1994), Muzeum Narodowym w Krakowie (1991, 1994, 1999, 2010, 2016, 2019), w Warszawskiej Zachęcie (1990, 1993, 2000), Muzeum Narodowym w Gdańsku (1991, 1994, 2005, 2021), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie w Warszawie (1991, 2022).

Prof. Tadeusz Boruta był kuratorem zbiorowych wystaw problemowych, m.in.: „Cóż po artyście w czasie marnym” (1990) w warszawskiej Zachęcie i w krakowskim Muzeum Narodowym (1991); „I barbari nel giardino” w Bolonii (1998); Pokolenie ’80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980-89, w krakowskim Muzeum Narodowym (2010) i Muzeum Okręgowym w Rzeszowie (2012).

Jest on laureatem wielu nagród artystycznych. W 2011 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2019 Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis oraz Medalem Per Artem Ad Deum.